Beste lezer,
U heeft het misschien al gemerkt: de fut is er
wat uit. Het wedstrijdverslag Flora B - Zavel is niet verder gekomen dan de
woorden "we hadden moeten winnen". Dit wedstrijdverslag komt
voorlopig niet verder dan "we hadden moeten stoppen". Ik kan
uiteraard niet voor de anderen spreken, dus maak er maar "ik had
moet stoppen" van. Een logisch gevolg, beste lezer, wanneer je bij de
voor en na foto's van afslankmiddelen ook al jaloers wordt op het
"voor" lichaam. Ach fuck it, ik maak wel even ruimte voor de vrouw in
mij en fake de hele boel tot jouw literaire orgasme komt. En zodus...
Beste lezer,
zaterdagavond ging ik in bad maar zondagochtend
ga ik naar de Zavel! Onder een stralende herfstzon kwam Oppem op bezoek. Welke
doldwaze avonturen stonden ons nu weer te wachten?
Avontuur 1: de keeper kwestie
Voor een bekerwedstrijd maakt Zavel - net als
alle andere Europees spelende grootheden - graag van een andere doelman
gebruik. Dat gaf vaste keeper Niko de kans om eens op
zaterdagnacht/zondagmorgen (whoehoe Tropicana) zijn pantersprong te
demonstreren. Wat gebeurde er precies? We zullen het blijkbaar nooit zeker
weten, beste lezer, dus doe het maar met dit kortverhaal van een eenzame dame
aan de bar. Haar vrienden zeggen: “Die
daar, das een keeper”. Want werkelijk iedereen in Asse kent Niko als Zavels
vaste man tussen de palen, maar voor de gek gehouden door haar Engelse roots
denkt onze heldin dat Niko iemand om (van) te houden was. Overigens is een
keeper ook “een ijzeren staaf die tussen de polen van een
permanente magneet wordt geplaatst en die er voor zorgt dat het magnetisch
veld, dat zich anders door de lucht zou verspreiden, nu heel gericht van de ene
naar de andere pool kan gaan,” maar
dat lijkt me net wat te vuns om dieper op in te gaan. Laat ons besluiten dat de
dame een kleine spierscheur later de koude, harde realiteit onder ogen moest
zien. Als Wim aan de deur staat, stapt Niko in en gaat hij voetballen.
Avontuur
2: Barts blessure
De voornoemde dame was overigens niet de enige
met een kwetsuur op zondag. Bij een 1-1 tussenstand besloot Barts kuit dat het
tijd werd om te scheuren. Hiermee werd de wedstrijd in een beslissende plooi
gelegd want luttele minuten later stond het 1-4. Internet leert ons dat
kuitblessures een van de meest voorkomende blessures bij hardlopers zijn.
Proficiat Bart, zou ik zo zeggen! Ik dacht eerlijk gezegd dat de hardlooptijd
voor jou voorbij was, maar je verrast me weer, vriend. Blijkbaar zou je
explosieve bewegingen moeten vermijden, dus leg even jouw telefoon aan de kant
als Niko belt, ok? Het komt goed, makker.
Avontuur
3: de man in het zwart
Het woord onbekwaam wordt al te makkelijk
rondgestrooid tegenwoordig, maar de leiding afgelopen zondag moet nog 10%
verbeteren om onbekwaam te worden. Ach ja, uiteindelijk heeft het ons niet echt
tegengewerkt en alleen maar gefrustreerd. Frustratie is en blijft een
eerstewereldprobleem, vrienden, dus laat er ons maar gauw over zwijgen.
En dus besluiten we nog even met felicitaties
aan doelpuntenmakers Gino, Steve en Mike. Voor Oppem werden de goals gescoord
door mensen die ik niet ken, dus een welgemeende fuck you en kust mijn kloten
dan maar. Kost het zoveel moeite om even tot bij de columnist te komen en “dag mijnheer, mijn naam is …” te zeggen?
Nee mijnheer, dat is volk dat op ons neerkijkt omdat dat een goal maakt. Het
zal volgende week ook weer iets zijn. Dan komt Poreistampers, de uittredende
kampioen, op bezoek bij Zavel, de huidige competitieleider. En laat het dan net
Wereldvoedseldag zijn, ik zou geen Porei willen zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten