welkom terug, dat was lang geleden. De vorige wedstrijdverhalen zijn nochtans geschreven maar... er scheelt iets. Iets dat dieper gaat dan wedstrijden verliezen en dan is het moeilijk, soms zelfs gevaarlijk om wat er gebeurd luchtig te maken. Want lachen is gezond, maar alles weglachen is dom.
Ik denk dat stilaan iedereen beseft dat het anders moet. De vervaldatum van enkele spelers is al een aantal keer aangepast en ooit wordt het vlees toch eens slecht. Ook met slechte dingen moet je trouwens oppassen. Ze opnoemen kan bijvoorbeeld al gevaarlijk zijn want je trapt altijd wel op iemands tenen. Daarom zal ik het anders aanpakken en vertellen wat ik wel goed vind/vond aan VK Zavel.
Beginnen bij het begin: mei 2009
20 kilo lichter dan vandaag en met het nageslacht nog veilig waar het hoort (in de testikels) kreeg ik telefoon van de Winckel. "Kom jong, we gaan ons kaart bij de Zavel tekenen," waren zijn historische woorden en nog geen uur later waren we beiden Zavelboys. Om meteen in een bestuursvergadering terecht te komen met één vraag: Hoe gaan wij in godsnaam dit seizoen overleven?" Ik was meteen verkocht... Schouders eronder zetten, niet klagen maar doen en weten waarom je het doet.Waarom deden we het?
Ik ben nogal een lijstjesmens en daarom:
- het veld: Zavel speelt op 100 m van mijn thuis en op dat kleine veld spelen is en blijft speciaal en leuk... op voorwaarde dat het goed onderhouden is
- de spelers: ik kende ze bijna allemaal en wist dat ze mannen van hun woord waren, als we zeiden dat we ervoor gingen, zou dat ook met volle inzet gebeuren
- mijn eigen plezier: meer nog dan voetballen vind ik het leuk om anderen te helpen om slim te voetballen en zo plezier te hebben in het spel
- anderen hun plezier: we hadden een groep waar je ook andere dingen mee kon doen, het was niet enkel voetbal en daarmee gedaan.
En nu?

Geen opmerkingen:
Een reactie posten