eind juni 2016 beledigde Carl Huybrechts heel wat landgenoten. Hij haalde het namelijk in zijn hoofd om de toen heersende Rode Duivels gekte als hetze te benoemen. Kwaad opzet om eerlijke, hardwerkende flaminganten een rad voor de ogen te draaien. Koren op de molen van de Walen en andere België-mindede doppers, die alras teruggrijpen op enkele arme drommels die in rood-geel-zwart de overwinning op Hongarije vieren. Belgicisme vergelijken met Halloween of elke andere rage, hoe haalt deze eens zo ravissante krullenbol het in zijn hoofd!
Eerst en vooral beste lezer: was u beledigd door Carl Huybrechts? Persoonlijk hecht ik nog meer waarde aan de maatschappelijke beschouwingen van mijn buurman Kamiel Vandeweghe, wiens meest gesmaakte politieke visie luidt: "Voor ne rooie moet ge stoppen, voor ne groene doorrijden en voor nen oranje mag je zelf kiezen". Al kan Kamiel het ook over de werking van de verkeerslichten gehad hebben. Reageer zeker even via de fansite, Kamiel.
Ondertussen zijn we 9 luttele weken - maar vooral een nederlaag tegen Wales en een Spaanse bolwassing later - en wat blijkt? Carl had het ondanks alles - Antwerpenaar, krullenbol, blond, hautain - misschien nog niet bij het verkeerde eind. Want één van de Belgische symbolen, datzelfde nationale voetbalelftal, kreeg tijdens de wedstrijd een striemend fluitconcert over zich heen. Ik tel 0 nationale driekleuren in het straatbeeld om onze jongens moreel te steunen. Maar betekent dit dan weer dat er geen Belgen bestaan?
Het tegengestelde lijkt me net wel van toepassing. We hebben met zijn allen gejuicht als het goed ging en hadden tegelijkertijd toch wel bedenkingen bij onze ambities. De finale halen, och kom, de halve finale moet al goed genoeg zijn. En eigenlijk spelen we toch niet zo goed, maar Wilmots heeft er wel een ploeg van gemaakt. Olala, een sudden death wedstrijd tegen de Magyaren, daar gaan we veel conclusies uit kunnen trekken. Want nu is dat elftal niet zo goed meer, maar in de Middeleeuwen was Hongarije een machtig land, dus hou daar maar rekening mee. Kijk, we verslaan hen met 4-0! Wij worden kampioen, wij worden kampioen!
We hebben met zijn allen gekeken naar België-Wales. Stilte tijdens de wedstrijd, de ploeg aanmoedigen, want ze hebben het moeilijk. Kiezen tussen één van onze vele strijdliederen zoals Tous ensemble, on est chez nous of... Tja dat is het zo een beetje. Waar is dat feestje is minder toepasselijk als je overspeeld wordt. Liever stil zijn, kijken, pas juichen wanneer de wereld niet met ons kan lachen omdat we te vroeg zouden gejuicht hebben. En na afloop: kwaad zijn. Niet weten hoe het beter moet, maar toch zeggen dat het niet goed was. Wilmots buiten? Ja, nee, ja, nee... Dat moet de Bond beslissen. Maar dat die Courtois toch ook maar oplet wat hij zegt! De ploeggeest ondermijnen, waarom val je iemand zo in het openbaar aan? Dat doet een Belg niet.
Na België-Spanje roepen we. Quotes die ons typeren, vliegen door de ether. Onder Wilmots was het niet slechter, dus haal hem terug. Fantastische mensen, het was niet goed, maar nu is het niet beter, dus laat ons terugkeren naar niet goed. Wilmots was een echte Belg, die sprak Nederlands en Frans. Geef gerust die Oostkantons terug aan de Pruisen, we moeten ze niet. Tenzij ze zich aanpassen en niet langer hun eigen taal spreken. Kies een van onze talen, we hebben er toch twee en als je de dialecten meetelt zelfs elvendertig. Martinez heeft tijd nodig en was de beste die we budgettair kunnen krijgen. Je had deze onderhandelingen nooit op budget moeten voeren. Zeg tegen Mourinho dat hij wereldkampioen kan worden en hij zal aandachtiger luisteren dan wanneer je een cv'tje verwacht.
Et nunc? Er zijn Belgen, 11 miljoen in omloop en hun aantallen lopen op. Horden besluiteloze doch goed bedoelende drommels, onder de kerktoren mensen bevolken onze natie en houden veilig het hoofd onder het maaiveld. Ze spreken een taaltje dat men twee dorpen verder vaak met moeite nog herkent, maar verwachten wel dat nieuwelingen zich moeiteloos integreren. Ze hebben bang, weten niet goed van welk hout pijlen te maken en laten maar wat over zich heen lopen; Napoleon en Wellington hebben intussen duizenden minder bekende opvolgers die ons land als slachtveld kiezen om hun strijd te beslechten.
Wat moeten we dan doen, beste lezer? Wel niets, just be. Dat is al meer dan genoeg. De wereld heeft ons allemaal en jou specifiek zeker nodig. Bovendien levert deze ingesteldheid ons een enorm voordeel op: de dag na Carl Huybrechts' misselijkmakende optreden, kan de media je niet verder martelen en fuckin' Milow op het scherm laten reageren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten