Beste lezer,
wie bent jij? Ben jij een vriend van de schrijver? Ben jij
voetballer? Bij Zavel of ergens anders? Ben jij diegene die vanuit Amerika
inlogt om deze column (of wat het ook is) te lezen? Of was dat gewoon Dries,
die tijdens zijn VS trip toch de avonturen van zijn ex-club wou volgen? Ben jij
dan een ex-speler van Zavel, die bij wat jij de machtswissel noemt zes jaar
geleden afhaakte omdat jij plots minder belangrijk dan de ploeg, dan het geheel
VK Zavel werd? Ik zal het jou zeggen: jij bent allemaal deze mensen en ook weer
geen enkele van hen. Jij bent VK Zavel, één en ondeelbaar, en lees maar eens
goed wat jij tegen jezelf te zeggen hebt.
Met de wedstrijd tegen Smeerebbe vorige week kreeg jij een
uitgelezen kans om de zegereeks verder te zetten en een vierde opeenvolgende
overwinning binnen te rijven. Het begon allemaal vrij normaal, met TrainerJij
die ClownJij op de bank zette en daar werden wat grapjes rond gemaakt. Sommige
vond je leuk, andere waren dan weer vergezocht, het doet er allemaal niet zo
toe. ClownJij’s vrouw was de nacht ervoor op stap geweest en rook wanneer ze
thuiskwam naar melkboer, dat soort onzin.
Je kreeg ook jezelf te horen die voor de wedstrijd vroeg om
inzet, om strijd zodat we de tegenstander konden overklassen. Even later zag je
dat het allemaal niet van een leien dakje liep, er werden kansen gemist, je vond
dat jij niet moest doen wat je deed. Je kreeg net voor de rust een cadeautje
van de scheidsrechter en een deel van jou zag in dat die mensen dus slechte
arbiters zijn, niet tegen jou gekeerd maar gewoon slecht in wat ze als hobby
doen. Een deel van jou vindt dit voldoende belangrijk om er hen week na week op
te wijzen en dan verbaasd te zijn dat ze jou niet lusten. Een ander deel van
jou ziet in dat ook jij maar een klungelende amateur bent en vergeeft hen graag
hun fouten.
Fouten maken we immers allemaal. Ook jouw tegenstanders
maken zich soms onsterfelijk belachelijk wanneer ze als 50-jarige imitatie van
een hangbuikzwijn jou als 20-jarige uit de match willen houden. En ook jouw
20-jarige zelf is van z’n eerste zonde niet gestorven en geeft het varkentje soms
een mep op zijn lange snuit. Verhaaltje uit?
Nee beste jij, zo zit jij niet in mekaar. Want jij bent ook
een schrijver die inziet dat elk sprookje zijn tegenslag, zijn moment waarop
het fout dreigt te gaan nodig heeft. Sneeuwwitje werd perfect opgevoed door
haar stiefmoeder, vond een echtgenoot en leefde nog lang en gelukkig? Het lezen
niet waard, laat staan dat je het echt wil meemaken. Jij wil verhalen meemaken
waarin je suikerziek en al een paar spuiten in je bil pompt en komt voetballen.
Jij wil 1-4 achterstaan en seconden voor affluiten de 5-4 binnentrappen. Jij
wil aan de kant staan en roepen dat jij de ploeg van ’t stad bent. Jij wil 107
kg wegen en toch belangrijk genoeg zijn om op zaterdag dat telefoontje te
krijgen dat je nodig bent. Jij wil eind april zeggen dat het nu genoeg is en
stiekem hopen dat je op jouw beslissing terugkomt. Jij wil – als het dan toch
een sprookje is – Repelsteeltje zijn, stro in goud weven en realiseren dat je elke
zondagochtend in een hooiberg zit.
En dus zal jij volgende zondag om 8u30 richting Opwijk
vertrekken. Dat betekent dat jij even lang in de auto zit als de wedstrijd
duurt. Dat betekent dat jij uit zondag misschien lessen trekt en misschien
niet. Dat betekent dat jij perfect normaal bent, dat je trots op jezelf en alle
deeltjes van jezelf mag zijn en jij zondag als herboren zal spelen en Eeksken
vermorzelen. En als jij dat niet doet… gooien we toch gewoon Gino buiten, de
godverdomse Rene Weiler van Pamel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten