woensdag 23 november 2016

Wedstrijdverhaal Zavel - Smeerebbe

Beste lezer,

wie bent jij? Ben jij een vriend van de schrijver? Ben jij voetballer? Bij Zavel of ergens anders? Ben jij diegene die vanuit Amerika inlogt om deze column (of wat het ook is) te lezen? Of was dat gewoon Dries, die tijdens zijn VS trip toch de avonturen van zijn ex-club wou volgen? Ben jij dan een ex-speler van Zavel, die bij wat jij de machtswissel noemt zes jaar geleden afhaakte omdat jij plots minder belangrijk dan de ploeg, dan het geheel VK Zavel werd? Ik zal het jou zeggen: jij bent allemaal deze mensen en ook weer geen enkele van hen. Jij bent VK Zavel, één en ondeelbaar, en lees maar eens goed wat jij tegen jezelf te zeggen hebt.

Met de wedstrijd tegen Smeerebbe vorige week kreeg jij een uitgelezen kans om de zegereeks verder te zetten en een vierde opeenvolgende overwinning binnen te rijven. Het begon allemaal vrij normaal, met TrainerJij die ClownJij op de bank zette en daar werden wat grapjes rond gemaakt. Sommige vond je leuk, andere waren dan weer vergezocht, het doet er allemaal niet zo toe. ClownJij’s vrouw was de nacht ervoor op stap geweest en rook wanneer ze thuiskwam naar melkboer, dat soort onzin.

Je kreeg ook jezelf te horen die voor de wedstrijd vroeg om inzet, om strijd zodat we de tegenstander konden overklassen. Even later zag je dat het allemaal niet van een leien dakje liep, er werden kansen gemist, je vond dat jij niet moest doen wat je deed. Je kreeg net voor de rust een cadeautje van de scheidsrechter en een deel van jou zag in dat die mensen dus slechte arbiters zijn, niet tegen jou gekeerd maar gewoon slecht in wat ze als hobby doen. Een deel van jou vindt dit voldoende belangrijk om er hen week na week op te wijzen en dan verbaasd te zijn dat ze jou niet lusten. Een ander deel van jou ziet in dat ook jij maar een klungelende amateur bent en vergeeft hen graag hun fouten.

Fouten maken we immers allemaal. Ook jouw tegenstanders maken zich soms onsterfelijk belachelijk wanneer ze als 50-jarige imitatie van een hangbuikzwijn jou als 20-jarige uit de match willen houden. En ook jouw 20-jarige zelf is van z’n eerste zonde niet gestorven en geeft het varkentje soms een mep op zijn lange snuit. Verhaaltje uit?

Nee beste jij, zo zit jij niet in mekaar. Want jij bent ook een schrijver die inziet dat elk sprookje zijn tegenslag, zijn moment waarop het fout dreigt te gaan nodig heeft. Sneeuwwitje werd perfect opgevoed door haar stiefmoeder, vond een echtgenoot en leefde nog lang en gelukkig? Het lezen niet waard, laat staan dat je het echt wil meemaken. Jij wil verhalen meemaken waarin je suikerziek en al een paar spuiten in je bil pompt en komt voetballen. Jij wil 1-4 achterstaan en seconden voor affluiten de 5-4 binnentrappen. Jij wil aan de kant staan en roepen dat jij de ploeg van ’t stad bent. Jij wil 107 kg wegen en toch belangrijk genoeg zijn om op zaterdag dat telefoontje te krijgen dat je nodig bent. Jij wil eind april zeggen dat het nu genoeg is en stiekem hopen dat je op jouw beslissing terugkomt. Jij wil – als het dan toch een sprookje is – Repelsteeltje zijn, stro in goud weven en realiseren dat je elke zondagochtend in een hooiberg zit.

En dus zal jij volgende zondag om 8u30 richting Opwijk vertrekken. Dat betekent dat jij even lang in de auto zit als de wedstrijd duurt. Dat betekent dat jij uit zondag misschien lessen trekt en misschien niet. Dat betekent dat jij perfect normaal bent, dat je trots op jezelf en alle deeltjes van jezelf mag zijn en jij zondag als herboren zal spelen en Eeksken vermorzelen. En als jij dat niet doet… gooien we toch gewoon Gino buiten, de godverdomse Rene Weiler van Pamel.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten